พิบุล, พิบูล หมายถึง ว. กว้างขวาง, มาก. (ป., ส. วิปุล).
[ปะหฺริด] ก. วิปริต. (ป., ส. วิปรีต).
[ปะลาด] ว. วิปลาส. (ป. วิปลฺลาส; ส. วิปรฺยาส ว่า ความคลาดเคลื่อน).
น. วิปัสสนา. (ป. วิปสฺสนา; ส. วิปศฺยนา).
ก. พิพัฒ. (ส. วิวรฺธ; ป. วิวฑฺฒ).
น. พิพัฒน์. (ส. วิวรฺธน; ป. วิวฑฺฒน).
ก. กังวล, อักอ่วน, รวนเร, นึกกลับไปกลับมา. ว. อาการที่รู้สึกปั่นป่วนในท้อง, อาการที่รู้สึกกระอักกระอ่วนลังเลใจ.
ก. เจริญแล้ว. (ป. วิวฑฺฒ; ส. วิวรฺธ).